ESAS MAKSAT
Rüzgâr gibi bir hızla geçip gider bu hayat.
Rabbimizin rızası olmalı esas maksat.

NEFSİN ESARETİ
Nefsin peşine düşen, esarete gark olur. 
Allah'a kul olanlar, hürriyete yol bulur.

HAKİKİ HÜRRİYET
Hakikaten hür olmak; Allah'a kul olmaktır.
Nefislere kul olmak; elem, hüzün dolmaktır.

DÜNAYADA RAHAT YOK
"Dünyada rahat yoktur" diye buyurmuş Resûl.
Hakkı razı etmeye çalışmalı her bir kul.

HAKİKİ İMAN
Kâinat Sultanına kulluk etmektir iman. 
Kullara boyun eğmez, kalpten inanan insan.

DÜNYA AŞKI
Sevda ile bağlansa, bir insan bu fenaya,
Meftun olur: gösteriş ile medh-u senaya.

FİTNE ASRI
Fitne asrı bu zaman, Hakka iltica demi.
Dehşet, fesat, katliam kaplamış bu alemi.

ALLAH’TAN BAŞKA
Bu fani dünya için, kavga etmeye değmez. 
Mümin Allah'tan başka, kimseye boyun eğmez.

DÜNYADA RAHAT YOK
Hızla fenaya akıp tükeniyor bu hayat.
Ey Dost. Unutmayalım. Dünyada olmaz rahat.

DOSTLARA
Rabbimin inayeti sizlere yoldaş olsun.
Haneniz hep huzurla ve saadetle dolsun.

***

Şiirde sonları uyaklı, iki dizeden oluşan, kendi içinde bağımsız bir yapısı ve anlam bütünlüğü bulunan birimdir. Bir beytin her dizesi kendi içinde bir bütün olabildiği gibi, birinci dizedeki anlam ikinci dizede de sürebilir. Beyit uzun şiirlerde anlatım birimi olarak sık kullanılır. Güçlü ve özlü söyleyişlere uygun olduğu için bağımsız tek bir şiir olarak da yazılabilir. Ya da başka şiir biçimlerinin bir parçası olarak da ele alınabilir. Batı edebiyatında
Batı edebiyatlarının temelini Yunan ve Latin edebiyatı oluşturur.Yunan Edebiyatı`nda İlyada ve Odise destanlarıyla Homeros, trajedileriyle Aiskhilos , Sophokles ve Euripides, komedileriyle Aristophanes, tarih eserleriyle Heredot, felsefe eserleriyle Eflatun, Aristoteles, fablleriyle Ezop kendinden sonrakileri etkilemiştir. Yunan edebiyatı M.Ö. 2. yüzyılda biter.
Türk edebiyatında da yaygın olarak kullanılır. Özellikle divan edebiyatı beyit temeline dayalıdır. 
Divan edebiyatında, bir beyitteki iki dize kendi içinde iki parçaya ayrılır. Birinci dizenin ilk parçasına sadr, son parçasına aruz ya da harb denir. İkinci dizenin ilk parçası ibtida, son parçası acz ya da darb'dir. Sadr ile aruz, ibtida ile acz arasında kalan bölüm haşv olarak isimlendirilir. Uyaklı bir beyite "beyt-i musarra", uyaksız olanlara "ferd" ya da "müfred" denir. Divanlarda müfred bölümleri müfredat adıyla ayrı bir bölümde toplanır. Uyaklı beyitlerin olduğu bölüme de "metali" denir.