Son günlerde gündeme gelen telefon dinlemeleri aklıma düştü.
İnsanlar bir rahatsız, bir rahatsız…
Sebebi çok…
Mahremiyetlerinin ortaya açılıp saçılması…
Haltlar bohçasının uçlarını salıp, utandırması…
Suçlu ilan edilmek, linç edilmek, yargısız infaz edilmek…
***
Cep telefonları, iletişim aracı olmaktan çıktı.
“Sahibini yakan” alet oluverdi.
Sevimli olmaktan çıktı; kabus olmaya başladı.
Şimdi…
Yaptığın her görüşme…
Konuştuğun her kelime…
“Aleyhine delil” olabilir.
***
Suçlu olan da, olmayan da teyakkuz halini alır bu durumlarda.
Sebepsiz yere ya da yanlış anlaşılma yoluyla töhmet altında kalabilir.
Kişinin bu durumda aklanması ayları yılları bulur.
Allah muhafaza… 
***
Evet, Allah der, demek zorunda kalır, insan dili…
Allah öyle yapmaz işte.
O, hem bilir…
Hem, her anımızı görür…
Hem de bizi rezil rüsvay etmez tez elden.
Töhmet altında hiç bırakmaz.
O, hem Alimdir, hem  “Settar ül Uyub” dür.
Yani ayıpları örter.
***
Cenab-ı Hak, bize şah damarımızdan yakındır.
Bizi bizden iyi bilir.
Kalbimizden geçen en küçük hatıratımızı dahi bilir.
Kalkmak isteriz, bize ayağa kalkma gücü verir.
Yürümek isteriz bize yürüme mecali verir.
Konuşmak isteriz bize dil verir.
Çalışmak-başarmak isteriz bize kabiliyet ve başarı verir.
Böyleyken aczimizi, zaafımızı ve fakrımızı unutup, gaflete düşeriz, zaman zaman…
Hata ederiz, ihmal ederiz, günah işleriz.
Ama o çok şefkatli, çok rahmetli olduğundan bize hep kucak açar.
Hatalarımızı yüzümüze vurmaz hemen.
Bizi ele güne rezil rüsvay etmez tez elden.
Dönmemizi, pişmanlıkta bulunup O’na sığınmamızı bekler.
***
O, bizi her an izler ve bizi bizden iyi bilir.
Ciğerimizin de yüreğimizin de kaç para ettiğini…
Samimiyetimizi de içten yaptığımız hesapları da…
Saflığımızı da, hinliğimizi de …
Ama biz unuturuz kendimizi…
O'ndan istemeye devam ederiz.
O'nun verdiklerini hoyratça kullanırız.
O bize bahşeder…
Bizden sadakat ve itaat ister.
***
Şimdi Allah’a dönmek isteriz.
Bir kez daha O’na teşekkür etmek isteriz.
Sen ne kadar Rahim ve Kerim’sin bizlere…