Bugünlerde “gündem”de olan mevzu, muhterem Mehmet Tanrısever’in çektiği Hür Adam filmi.

Türlü zeminlerde ve çeşitli yorumlarda mevzuunu bulan film için kahir ekseriyetin kanaatı müsbet.
Müsbetten kastım şu:
Her çalışma ve “hizmet” gibi, bu filmin de –mecburen-  değişik yorumlanmış sahneleri bulunabilir, bunlar mevcuttur belki de. (Filmi henüz izlemediğim için kat’i konuşamıyorum.) Ama herhangi bir çalışmanın bütününe insafla ve hakkaniyet ölçüleriyle bakıldığında verilmek istenen mesajın hedefini bulacağı eğer anlaşılıyorsa, ona rahatlıkla müsbet damgasını vurabiliriz gibime geliyor.

Hani 21. Lem’a-yı İhlas’ta bir tabir var. “Vesilenin mahiyetine bakılmaz, neticesine bakılır. Neticesi madem ki rıza-yı İlahi’dir; o küçük değil, büyüktür.”

Muhterem Tanrısever Üstad’ın hayatıyla alâkalı bir filmi şimdiye kadar neden çekmediği şeklindeki bir soruya verdiği cevapta mealen şunları diyor:
“Hem Üstad’dan izin çıkmadı, hem de konjoktür müsait değildi.”

Hani Münazarat’ta meseleyi hülasa eden bir tabir var. “Güzel bir zemin mümehhed oldu.”
Çeşitli “toplum kesim”leri, kanaat önderleri, halk tabakaları, akademi kürsülerinde makesini bulan türlü yayın ve sempozyumlarla alt yapısı hazırlanan bir “topluma mal olma” hadisesidir anladığım.

Dünyanın gidişatı da –süperler hariç- hürriyetçi fikirleri daha fazla sahiplenmiyor mu hem. “Hürriyet ve Malikiyet” devrinin kapısı yavaş yavaş aralanıyor gibi…

O halde Üstad Bediüzzaman gibi bir Zaman-ı Dehr’in; “Ekmeksiz yaşarım, hürriyetsiz yaşayamam” fikrini öne çıkaran bir film de on milyonlarca seyirci bulabilmeli yurdumuzda, değil mi?