Günlerdir Türk basını ve televizyonları Fransa Parlamentosunda dün sabah oylanıp
kabul edilen ve Ermeni soykırımının inkarını ağır cezai şartlara bağlayan
yasayla yatıp kalkıyor.

Hatta dün neredeyse bütün haber kanalları Fransa’dan özel yayındaydı. Stüdyoda
konuklar bilgi veriyor, arada bir dönüp dönüp Fransa Meclisine bağlanılıyor,
‘son durum’ hakkında bilgi alınıyordu.

Biz Fransa Parlamentosunda 50 civarında milletvekilinin katılıp 40
civarındakinin evet oyu vermesiyle kabul edilen bu kanunu gece gündüz
konuşuyorduk, peki Fransızlar da aynı şeyi konuşuyor muydu? Hayır. Konu, Fransız
gazete ve televizyonlarında küçük ve ölçülü bir haber olarak, daha çok da
Türkiye’nin göstermekte olduğu tepkiyi haberleştirerek verildi.

* * *

İlginçtir, bizim Fransa’ya yönelik her zamanki şikayetlerimizden biri, ‘Bu
yasanın popülist oy kaygısı’ ile gündeme getirildiğiydi. Elbette bir konu
politikacılar tarafından gündeme getirildiğinde arkasında mutlaka bir oy kaygısı
vardır.

Eğer bu son cümle doğruysa, benzer bir kaygının bizde de olması gerekmez mi?
Elbette gerekir.

Bir an için hükümetin izleyebileceği diğer politika seçeneğine, yani bu yasayı
görmezden gelme veya konuyu bu kadar da büyütmeme ihtimaline bakalım.
O zaman muhalefetten suçlamalar yağmayacak mıydı? Hem CHP hem MHP hükümeti aymazlıkla, Türkiye’nin çıkarlarını savunmamakla suçlamayacak mıydı?
Hükümet bu sefer tepki konusuna o kadar eli arttırarak girdi ki, rakipleri oyuna
katılmayı göze alamadılar.

Girdi de ne oldu? Bir şey olacağı yok. Geçmişte Fransa soykırımın varlığını
kabul etti de ne oldu? Boykot mu yaptık, yaptık ve onlar vazgeçtiler diye mi
Fransa ile hâlâ bu kadar çok iş yapıyoruz?

* * *

Bugünün boykotçuları yarın öbür gün Paris’e gezmeye, Fransız Alplerine kayak
tatiline gitmeyecek, Fransız malı tüketmeyecek mi?
Ulusal gündemimizden bir hafta on günü daha böyle çalar, böyle vakit geçiririz
işte.

Sonuçta biz gazetecilere de her gün yazacak, her gün manşete koyacak bir şey
lazım değil mi?
Hükümet eli yükseltiyorsa biz nasıl düşürelim?

Hürriyet