Otuzuncu haftasına ulaşan “Mesnev-i Nuriye Müzakereleri”nde bu hafta Mesnevi-i Nuriye’den bir bölüm üzerinde müzakere edildi.  

Bu yazıya başlarken üzerinde durulan bir kısa paragrafla ilgili müzakereleri, yapılan îzahları paylaşmaya niyet etmiştim. Lâkin sonra düşündüm de bizim Risale-i Nur’dan bir bölüm üzerinde ilmî veya hissî paylaşım ve izah yapmak konusunda pek de eksiğimiz yok.  

Gerek semt derslerinde gerekse Risale Akademi’de tertiplenen müzakereler ve benzeri içtimalarda hamd olsun güzel îzahlar ve paylaşımlar oluyor ve ilmen ve zevken Risale-i Nur’a çok güzel muhatap olarak îzah eden çok kardeşlerimiz var. Hem büyük hem küçük kardeşlerimizden buna çalışanlardan Allah ebediyyen razı olsun.  

Bu güzelliklerle beraber, Risale-i Nur’un hakikatlerinin pratikte yaşanması, şahsî ve içtimai hayata tatbik edilmesi konusunda daha ziyade gayret göstermemiz gerekiyor. Lahika mektublarında mektubları yer alan zâtları ahlakının şahsımızda ve aile hayatlarımızda ve toplumda yer etmesi hakikaten en öncelikli meselemiz olmalı belki de.  

Bu çabadan uzak olarak sadece ilmen müzakere etmek derin ilmî meseleleri güzelce kavramak çabaları maksud semereleri yeterince veremiyor.  

Îsar hasleti, teavün, tesanüd, Hafız Ali'nin (ra) çok hizmet eden hissi gibi değerler şahıslarımızda ve ailemizde, topluma da sirayet edecek derecede, yerleşmeli ki toplumu dönüştürebilsin.  

Kendi dar dairemizde gereken ahlakı sergileyemeden, toplumun yozlaşmasından ve yetkililerin yapmaları gerekirken yapmadıklarından veya başkalarının ihmalleri ve hatalarından bahisler açmak ve gündemimizi bunlar ile meşgul etmek toplumun manen kalkınmasına vesile olabilir mi? Maddi ilerleme açısından da elbette aynı perspektiften düşünebiliriz.  

En büyük vazifemizin bulunduğu dar dairenin îmarından kat-ı nazar ederek geniş dairelerin dellalığını yapmak bizi geriletiyor ilerletmiyor. Kendi kalbinden fitne ve fesadı, su-i zannı uzaklaştıramayan bir fert toplum için ıslah edici, hidayete vesile olucu konumunda bulunabilir mi? 

Netice olarak; Risale-i Nur şemsiyesi altında yapılan bütün faaliyetlerin hem şahsî hem ailevî hem içtimaî müsbet neticelerinin alınmasında daha fazla gayret göstermek gereği kendini hissettiriyor.  

Risale-i Nur bizi ve ailemizi ve toplumu dönüştürebilecek bir güce sahip olduğuna göre ve biz Risale i Nur’a çalıştığımızı iddia ettiğimize göre (elbette bu sözlerin ilk muhatabı kendi nefsimdir) ve şahsım ve ailem ve çevrem ciddi bir dönüşüm yaşamadığına göre acaba nereyi kesik bırakıyoruz? 

Müzakerelerdeki paylaşımları aktarmak niyet etmiştim ama müzakerelerin düşünmeme vesile olduğu bu manaları paylaşmak tereccuh etti. Bu mezkur noktada ciddi çalışmamız gerektiğini hissetim.