Bediüzzaman’ın avukatı, mazlumların savunucusu Bekir Berk ünlem işaretidir. O bir çığ, o bir çığlıktır. Gün gelecek çığlığıyla dağları yerinden sarsacak, çığ olup dağlardan ovalara taşacaktır.

1964 yılı kışında Risale-i Nur mahkemeleri için Erzincan’a gelir. Hava zemheri derecede soğuktur. Kar dağları büsbütün kaplamıştır. Yine de arabayla Elâzığ’daki mahkemeye gitmek üzere yola koyulurlar. Defalarca çığ tehlikesi atlatırlar. Birisinden kıl payı kurtulurlar. Buna rağmen yola devam ederler. Duruşma sonrası tekrar Erzincan’a dönerler. Bekir’in bölgeye geldiğini haber alan MİT, iki sivil görevliyi peşine takar.

Bekir Berk maddi durumu iyi olmayan müvekkillerinden para almaz. Maddi durumu olanlar da para verdiklerinde onları ayrı zarflarda muhafaza eder. Dava sonunda artan parayı iade eder.

Bir gün yolu yine Erzincan’a düşer. Ertesi gün duruşması vardır. İstese en zengin avukatlardan birisi olacak Bekir’in o gün pantolonunun dizi yırtıktır. Nur Talebesi terzilerin yüreği kıpırdar. Gönülleri ihtizaza gelir. “Ağabey bir gecede takım elbise dikebiliriz.” diye ısrar etseler de reddeder ve öylece duruşmaya çıkar. Fedakârlığı ve dünyaya peş para ehemmiyet vermezliğiyle Nur Talebelerini ağlatan Bekir Berk o gün mahkemede iki saat boyunca öyle muhteşem bir savunma yapar ki Ağır Ceza Reisi Bayan Hâkim gözyaşlarına hâkim olamaz.

Onlar dünyadan yüzlerini çeviren, sırtlarını Rabbine veren, dünyaya metelik vermeyen, her şeyleriyle kendilerini insanlığın hizmetine veren iman kahramanlarıydılar. Onların kefenleri koyunlarında, ruhları varlığın arşındaydı. Bugün o iman karamanlarına ne çok ihtiyaç var. Bugün onların yollarında iz sürecek bahtiyarlara ne çok ihtiyaç var…

Ne mutlu Rabbinden başkasının sevgisine ve ilgisine ihtiyaç duymadan, üzerinde kefenden başka dünyalık taşımadan dünyaya veda eden iman kahramanı Bekir Berklere, Zübeyir Gündüzalplere, Bayram Yüksellere…

Ne mutlu onlardan aldıkları bayrağı iman kalesinin gönderine çeken iman ve hizmet erlerine…

Ruhlarına el-Fatiha…