Süratle geçen günler, aylar, seneler,
O saniyeler, dakikalar, saatler,
Biz de gidiyoruz onlarla beraber,
Hızla yaklaşıyoruz yolun sonuna.

Daha dün çocuktuk, sonra da genç olduk,
Sonra bir yaprak gibi sararıp solduk,
Baba olduk, amca olduk, dede olduk,
Senedimiz yoktur bugüne, yarına.

Ömür geçiyor, zaman geri gelmiyor,
Nefs hep dünyada kalınacak sanıyor,
Fakat her şey ölümü hatırlatıyor,
Güvenilmez hiç bu dünya hanına.

Duygular esir etti, yön verdi bize,
Biraz azık koyamadık heybemize,
İhtiyarlık da son verdi keyfimize,
Varabilecek miyiz acep yarına?

Rıza ile geçen o güzelim günler,
Her dakikası bir uzun ömre değer,
Dünyaçün harcanan zaman olur heder,
Yanalım ömrün boş geçen zamanına.

Kaçmak mümkün değil kaderden, ecelden,
Uğurlayanlar üzülecek sahiden,
Çok geçmez, hayat başlayacak yeniden,
Kimse yanmaz ki başkasının narına.

Akîl ki, geçen günlere nâdim olur,
Rabbe yönelir, hakiki bir kul olur,
Fanilerden yüz çevirir, huzur bulur,
Kanmaz dünyanın makamına, şanına.