Sokağa tükürür, çöp atar,duvar diplerini kirletir, umuma açık kurum koltuklarına zarar veririz. Ama olsun, müslümanız ya...

Komşuyu rahatsız eder, çekiştirir, arayıp sormaz, arabasını, evini, huzurunu, başarısını kıskanırız.
Ama olsun, müslümanız ya...

Torpil, rüşvet, haksız kazanç, kayırma, ihlâl, soru çalma, ayak kaydırma yapsak da, olsun cumayı kaçırmıyoruz.

Bilgi küpüyüz. Telkin, tavsiye ve nasihat konusunda kimse bizimle boy ölçüşemez.

Hadis, sünnet dağarcığımız hayli zengin. Risale-i Nurda nerede ne var? Onu da iyi biliriz.

Kebairi terk noktasında mazeretler üretirken, feraizi eda etmede aksamalar yaşıyoruz..

Milletin onca günah, cürüm işlediğine bakılırsa, kesin biz Cennetliğiz.

Ter kokarız, israfta sınır tanımayız, egoda üstümüze yoktur, şiddet uygular, yalan, iftira, gösteriş ile iç içeyiz lakin....hacıyız, hocayız, abi ve ablayız...

Sonra???
Ne olacak bu gençlerin hali? 
Dünyanın çivisi çıktı...
Serzenişlerini birbirimizle paylaşırız.
Çocuklarımıza yetemediğimizi itiraf ederiz.

Hafız mektebinden alır, kolejlerde Avrupai eğitim görsünler diye avuç dolusu para döktüğümüz ciğerparelerimize kıyamadığımız için, uykusu bölünmesin diye sabah namazından azat edip, Cehennem ateşine itekleriz.
Nerede yanlış yaptık?
Sorular..
Sorular...
Sıkıntı ve pişmanlıklar.
Sebeb, imanımızı taklitten, tahkikiye yükseltemediğimizden olmasın.