Her Cumhurbaşkanı seçiminde gündem alabora olur bu ülkede.
Her anayasa değişikliği meselesinde kirli eller devreye girer.
Her hayırlı faaliyetin ortasında birileri milletin neşesine turp sıkar.
Birileri yumruklarla gündemi sallama peşinde.
Birileri silahlı elemanlarıyla can yakmakta.
Yine aynı film, aynı senaryo…
Çekim sayısı bilmem kaçıncı sahne…
 
***
 
Herkese bir güven gelmeli artık.
Başkasının endişelerini taşımaya kendini mecbur hissetmemeli hiç kimse.
Ezberden dikilen kumdan kaleler birer birer devrilmelidir artık.
Kurtlu paradigmalarla isli dürbünlerle gösterilen perspektifler kabul görmemelidir artık.
Milletin sağduyusunu duru düşünme biçimini hedef alan çabaların sonuç vermemesi lazım.
Kimsenin devrim madrabazlarına kanmaması korkularının esiri olmaması lazım.
 
***
Dünya bahara koşarken kara kışa sarılmamalı benim ülkem.
Özgür düşünce, tabusuz öğrenme, ayrımsız-yasaksız muamele görme benim insanımın da annesinin ak sütü gibi hakkıdır.
Bunu kim nasıl engelleyebilir?
Vesayetsiz yönetim, son sözü söyleyen Meclis, kışlasında halkını bağrına basan ordu, “haydi kızlar okula” kampanyasında başörtülü kızları dışlamayan öğrenim kurumları bizim için lüks değildir-olmamalıdır artık.
“Devlet-millet elele mutlu yarınlara” diye yeni bir dönüm noktasında durmak için bu tablo hayal olmamalıdır artık.
 
***
 
Bugün muhtıranın “e” halini yaşadığımız talihsiz olayın seneyi devriyesi.
Kaç darbenin muhtıranın post modern sürecin yıldönümü geldi-geçti.
Memleketin geleceğine, çengel atanların, millete tuzak kuranların eline ne geçti.
Hep beraber kaybettik.
Hep beraber geriye gittik. 
Ne rejim kurtuldu temelli.
Ne istedikleri partiler ve namzetleri başa geçti.
Herkesin aklını başını alıp resmi olduğu gibi kabul etmesinin vakti olsun bu vakit…