Kim istemez ki tutmak, bu tabutun bir ucundan;
Herkes, bir tas Nur içmiştir, Ağbeyin avucundan. 

Hey gidi koca dünya, kimleri alıp gittin,
Fânî dünya olduğunu, böylece tasdik ettin.
 
Bu yolda yürüyecek, binlerce Sungur’un var,
Ta’lîm ettiği dersi, alır dünyaya yayar.
 
Yeter ki bir tek vursun, yürekler ayrılmasın,
İhtilâf ifrîtine, sır verip sıyrılmasın.
 
Bir şirket-i ma’nevî, alsın dizgini ele,
Nefsini tercih etsin, kardeşe; bile-bile.
 

Ben yok, benlik de yok; bizler varız sadece,
Nefsini ıslâh etmek, ihlâsla hece-hece.
 
Nefisler gayet alçak, hepsi firavun olmuş,
Kendini haklı görüp, kendince bir yol bulmuş.
 
Amma yollar çok çetin, yokuşlar kıvrım-kıvrım,
Kardeşler mâbeyninde, ayan olur her sırrım.
 
Gizli gündem olmamalı, açmalı gönlünü tam,
Herkes sıkı sarılıp, budur demeli davam.
 
Davanın ulviyeti, dem, damara işlemeli,
Fedakârlık dersi, kendinden başlamalı.
 
Dünyanın birçok yüzü, hasrettir yüzünüze,
Şevk ve heyecan aşkı, fer olsun gözünüze.
 
Baktığınız yeri görün; gidin gördüğünüz yere,
Îmân’a hizmet etmek, lâyıktır her değere.
 
Davanız çok ulvîdir, muzır mâni’ler çoktur,
Hizmet edecek Er’e, hiçbir mâniâ yoktur.
 
Önceki ihtilâflar, unutulup da bitsin,
Yeni bir sayfa açın, tüm ihvanlara yetsin.
 
Herkes de bir yer bulsun, başlasın Elif diye,
Hepimize kâfi gelir, Üstadımdan hediye.
 
Sarılalım sımsıkı, İhlâs, Uhuvvet diye,
Zaten onlar olursa, ne kalır ki geriye.
 
Allah’ım gayret versin, himmet etsin ihvanlar,
Dünyanın her yanında, bekler sizi insanlar.
 
İttihâd-ı Nuriye, ittifakla yol bulsun,
İttihâd-ı İslâmî, bir an önce kurulsun.