Hâl’ime Edip'in yazısı

Ömür dediğin, kor kuyusu fasılası.
Cennet’e değin, korku Yusuf’a sılası
Ah! Gönlüm bin Yusuf! Asılası…

‘‘Elif, Lam, Ra. Bunlar apaçık Kitab’ın ayetleridir.’’ diye başlar Yusuf Suresi. Der ki Kitab’ı Yazan, harf harf anlatıyorum sana bilmen gerekenleri. Tek tek, tane tane. Tıpkı bir annenin bebeğine etrafı tanıtırken her bir şeyi yavaş yavaş anlattığı gibi. Tıpkı bir öğretmenin öğrencisine yazmayı hece hece öğrettiği gibi. Korkma diyor yani, korkma seni yormadan anlatacağım her şeyi. Ki zaten her şey açık ve net. He şey bir bir ayet, belirti/iz/işaret. Yeter ki sen onu kararmış dünya hayatına ay et. Demek anneye de öğretmene de verilen Kitab’ı Yazan’dan bir demet ünsiyet.

Elif, Lam, Ra. Haydi birleştir harfleri ve oku kâinata yazılmış kelimeleri. Oku ki tanıyasın kelimeleri yazan Kelam-ı Ezeli’yi. Zira yerde ve gökte, altta ve üstte, dışta ve içte, açık ve gizli ne varsa hepsi O’nun bin bir Esma’sının cilvesi. Oku… Anlamak için, anlamlandırmak için, anmak ve mutmain olması için kalbinin.   

Okumamak için ısrar etme, bahanelerin arkasına gizlenme. Hiç bilmediğin, harflerini tanımayıp kelimelerini asla anlayamadığın yabancı bir dille konuşuyor değiliz seninle. Bilakis her şey sırf sen anlayasın, sırf sen okuyasın diye akledebileceğin türde ve kalbinin seveceği şekilde. Katiyen taşıyacağından fazlasını yıkmayız omuzlarının üzerine. Sen yeter ki aklını göze, kalbini dile, ruhunu cesede indirerek yolunu yokuşlara sürme: ‘‘Biz onu, akıl erdiresiniz diye Arapça bir Kur'an olarak indirdik.’’ [Yusuf, 2]

Ki sen yine de yolunu kaybetmiş, sarp uçurumlara vurmuştun kendini. Ve bilmiyordun nasıl geri döneceğini. Sadece senin gönlün bu acılara giriftar olmuş zannediyordun. Halbuki senden öncekiler de aynı girdaplara girmiş aynı yollardan geçmişti. Biz biliyorduk hepsini. Hepsinin kalbindeki o ince elemi. İşte şimdi yalnız olmadığını bildirmek istiyoruz sana. bu yüzden yazgının Yusuf’un yazgısıyla buluştuğunu anlatıyoruz. Takip edilecek en güzel, en kolay yolun daha önce geçilmiş yollar olduğunu gösteriyoruz. Çünkü her şeye rağmen umutluyuz senden. Umutlu olduğumuz gibi henüz varlık sahasında izlerin bile yokken: ‘‘Sana bu Kur'an'ı vahyetmekle kıssaların en güzelini anlatıyoruz. Hâlbuki daha önce sen bunlardan habersiz idin.’’ [Yusuf, 3]