Beşere en uygunu, İslâm medeniyyeti!

Avrupalılar bizi aldatıyorlar dâim!

Dünyâ huzûru değil kesinlikle niyyeti;

Sanılır ki insanlık yalnız onlarla kàim…

Târîhlere bir bakın saâdet nerde varmış;

Umrân Hicaz’da, Şam’da, Endülüs ve Çin’deyken?

Hangi halklar huzûrla, emniyyetle yaşarmış;

Avrupa’da âsâyiş herc ü merc içindeyken?

Kur’an’dadır en âlî hukùku mahlûkàtın;

Ahkâmda dilencilik bize hiç yakışmıyor!

Adâletiyle meşhûr bu dîn-i hakîkatın;

Mensûbları, ne yazık, dînine yapışmıyor…

“Laikdir, bî-tarafdır.” diyerek hep savunduk;

“Hristiyan klubü” hoş görür sanmayalım!

Avrupa kapısında yıllar boyu avunduk;

Bizi aslâ almazlar, lafa aldanmayalım…

İlim, teknik, mârifet dünyânın ortak malı;

Çalışan elde eder: Çin’e, Kore’ye bakın…

Hayır, hasenât, hüsün nerdeyse alınmalı;

Kötü, çirkîn, zararlı, sefîhse alma, sakın!

Avrupa Birliği’nden hayır gelecek sanma!

Zinâ, fuhûş, sefâhet, sapıklık tek emeli…

İçleri kokuşmuşdur; parlak sözlere kanma!

Bize gerçek adâlet  lâzım: mülkün temeli...

Gayretli ve ihlâslı insan yetiştirelim;

Allâh için ve düzgün olsun bütün işleri…

Haksızlığa, zulüme, gadre göğüs gerelim;

Gideriz Avrupa’dan fersah fersah ileri …