Yürek atlasımda şehirler vardır
Kimi mahzun, kimi esir diyardır
Ahvali kem haritalar anlatır
Haremeyn mahzundur, Kudüs ağlatır

Kaç cephede yenildik, dedik: zafer
Kaç ihmale kurban verdik, kaç sefer
Gölgelerle boğuştuk keyfekeder
Tarih bizi teessürle seyreder

Cihana sığmazdık cümle yeterdik
Nasıl böyle kendimizi hapsettik
Biz aslında aşkımızı kaybettik
Gözümüzü gönlümüzü terkettik

Biz, "biz" kalmayınca bizi unuttuk
Bizden görünenlerle uyutulduk
Aslı kaybedince suret uydurduk
Bu huy ile bir yüzyılı doldurduk

Korkar olduk, cesareti kaybettik
Cihattan koparak nefse yenildik
Ne candan, ne maldan el çekebildik
Ne canlandık, ne de mal tutabildik

Şimdi zalim pervasızsa kimdendir
Ekser insan hep mazlumsa nedendir
Bu dehşetler kimlerin elindendir
Yiğitlere, niçin hala erkendir

Bu geçimlik telâşlar hep boşuna
Bu anlamsız uğraşlar hep boşuna
Yazacaksan cihanı bir başına
Bir söz lazım toprağına taşına

Bir imansa koynundaki cevherin
Çık meydana talibi ol her yerin
Hakkı tutup Hakkı halka gösterin
Biraz olsun yüzü gülsün beşerin 

Marufi der böyle gitmez kara kış
Nisan gelir hem bereket hem yağış
Değişir gün, başka olur her akış
Sebat edip, sabredenlere selam...