Doğuşu bir mucize, hayret içre kalırsın,
Antika bir sanatı, ellerine alırsın.

O karanlık yerlerde, işledi hangi kalem,
Azalar tam yerinde, siması ayrı alem.
 
Gelişi neşe verdi, güldürdü tüm yüzleri,
Çocuğun simasında; anne, baba izleri.
 
Kaynaştırır akrabayı, bir küçük et parçası,
Pervane olur herkes, var mı ki bir tasası.
 
Anne ve baba için, bir aziz mürşid geldi,
Didişmeler son buldu, tatlı bir huzur verdi.

 
Gecenin bir yarısı, teheccüde kaldırır,
Anne ve babasını, sevaplara daldırır.
 
Miskîn uyku son bulur, hayat başka yaşanır,
Beraber olgunlaşıp, sabır zırhı kuşanır.
 
Daha çok okumaya, öğrenmeye başlanır,
Tüm kendi arzuları, evlâdında taçlanır.
 
Sulamalı şimdi onu, İslâm’ın zemzemiyle,
Güzel örnek olunmalı, yaşamın her haliyle.

Önce Allah demeli, anne-babadan önce,
Temeli sağlam olur, önce Allah deyince.
 
Sağ elle yedirmeli, hem yemeli kendi de;
Resulünün sünneti, O da böyle yerdi de.
 
Sağdan giydir pabucunu, Bismillâh söyleyerek,
Dikkatli yap bunları, tebessüm eyleyerek.

 
Güzel konuş yanında, kötü sözler söyleme,
Kırma daha küçükken, dalı vîrân eyleme.
 
Bembeyaz temiz sayfa, ne yazarsan o çıkar,
İyi bir gözlemcidir, yaptıklarına bakar.

Taklit eder bilmeden, belleğinde yer eder,
Sonra bir ömür boyu, değişmez öyle gider.

 İyi bir isim koyun, özentisiz ve sade,
Hazırlayın iyice, hayat denen cihade.
 
Çıt kırıldım olmasın, hazır edin her hâle;
Acı ve kederlerle; o da ersin kemâle.
 
Farkında olmadan sen; yetiştirdin kendini,
Evhamlardan kurtulup, unuttun tüm derdini.
 
Evlât büyük bir nimet, kıymeti bilinirse;
Fıtratına uygun bir; cereyan verilirse.

Sadaka-i Câriyen, iyi yetiştir onu;
Doğru yol üzerinde, gelsin müstakîm sonu.
 
Olgunlaşır anne baba, müstakill hâne olur,
Ancak yine başköşeye; gelen veled kurulur.