Ey insanlar, durmayın, yiyin birbirinizi!
Büyütün hırsınızı, kusun hep kininizi!
Savaşın zayıflarla; ezin, döğün, öldürün!
Kin fidanları ekin; geliştirin, sürdürün!
 
            Vicdan, merhamet, sevgi.. bırakın palavrayı!
            Savaşın, kırın, dökün; leş doldurun dünyâyı!
            Fâreler, akbabalar, çakallar.. koşun koşun!
            Şölen var size bugün, şöleni kurdun – kuşun...
 
Renklerini yıkayın dünyânın kızıl kanla!
Vur ha! Koluna kuvvet; kılıç, süngü, tırpanla!
Bunlar yetmez her yanı kana bulamak için;
Atom, füze, uçaklar.. durmayın, îcâd edin!
 
            Kalb takın, ciğer takın, ölülere can verin;
            Tekrar silahlandırın, savaşmağa gönderin!
            Her birini yüz kere, yüz bin kere öldürün;
            Bitmesin kan içmeniz, yüzyıllarca sürdürün!
 
Kanlardan şarap yapın, çürük etlerden meze!
Ölüm kokularını doldurun şişelere!
Kurutun bitkileri, öldürün hayvanları!
Bozun tarlayı, bağı; yakın hep ormanları!
 
            Kaleleri yükseltin, şehirleri devirin!
            Denizleri kurutun, ırmakları çevirin;
            İnsan kanı doldurun denizlerin yerine:
            Köpek balıklarını doyurun kan, irine!
 
Kàbil’le başladı bu, bitmesin sizinle iş;
Çocuklar yetiştirin, sürsün bu vahşî gidiş!
Ölmeden rahimleri kötülükle doldurun!
Her gün bir parça daha azgınlaşın, kudurun!
 
            Kan verin, besin verin, ölmek için yaşatın!
            Kötülükle güldürün, iyilikle ağlatın!
            Öğretin cinâyeti, öğretin kan zevkini;
            Doldurun küçücükken beynine bütün kini!
 
Unutturun sevgiyi, gàyesini hayâtın!
Alsın tadını kanın, sütüne az kan katın!
Dişlesin annesini, o mukaddes kadını;
Bırakın, dokunmayın, bilsin çiğ et tadını!
 
            Okutun, bilgi verin, medeniyet öğretin;
            Sevgi, saygı, insanlık.. bu yönleri körletin!
            Giydirin, silâh verin: bomba, top, tüfek, mayın..
            İsteğiniz olmuştur; rahat ölün, korkmayın!..