Ne zaman eş-dostla bir araya gelip muhabbet etsek, nazarımızın hep bu dünyaya dönük olduğunu gördüm.

Dünya ile ahreti, konumuzun bu yönüne bakan veçhesiyle özetleyecek olursak; İslamiyeti kabul edip inanan her Müslüman bilir ki, bu dünya bir imtihan yeridir. Yani ahretin tarlasıdır. Burada çalışmak var, rahat yok. Ahrette ise artık çalışmak, koşturmak yok. Hesap var, mizan var, cennet var cehennem var...

Dünyevileşmeyi ise, ahreti unutup sırf dünya için çalışmak, yaşamak diye tanımlayabiliriz. Bu noktada Merhum Mehmet Şevket Eygi Hocamızın, 'Çağımızın büyük ve yıkıcı manevî felaketlerinden biri' olarak ifade ettiği Dünyevileşme hakkında söylediklerine bir göz atalım. Bakalım neymiş dünyevileşmek?

-   Âhireti gerektiği kadar düşünmemek, ona hazırlanmamak...

-   Hiç ölmeyecekmiş gibi fânî dünya işlerine yönelmek, onlar için çalışıp çırpınmak...

-   Dünyayı amaç bilmek...

-   Dünya hayatının bir imtihan olduğunu unutmak...

-   Dünya tuzaklarına düşmek...

-   Öteki dünya için azık toplamamak...

-   Dünya hayatı ve âhiret hakkında Kur'anın, Sünnetin, İslam'ın verdiği bilgilerden, yaptığı uyarılardan gafil olmak;

-   Lüks ve israf beyinsizliklerine kapılmak.

İnsanoğlu olarak, yarınımızdan çok bugünümüzü düşündüğümüz için yatırımlarımız, kazançlarımız, düşüncelerimiz hep bu dünyadan yana.

Dünya, tüm cazibedar fitneleriyle bize koşarak geliyor. Nefsimize hoş geliyor. Hemencecik kabul ediyor, bu şekilde yaşamaya alışıyoruz. Böyle olunca da asıl dünyaya geliş gayemizi, görevlerimizi aksatıyor, hatta çoğu zaman yerine getiremiyoruz.

Bu minvalde beni çok etkileyen bir hadisi şerif şöyle:

Bir zaman gelecek, ümmetim beş şeyi sevip beş şeyi unutacak:

1. Dünyayı sevip ahreti unutacak

2. Hayatı sevip ölümü unutacak

3. Saray ve köşkleri sevip kabirleri unutacak

4. Malı sevip hesabı unutacak

5. Yaratılmışları sevip yaratanı unutacak

Yazımı, 'Büyüklerin sözleri sözlerin büyüğüdür' hükmünce Bediüzzaman'ın bir sözüyle bitirmek istiyorum: Sırf dünya için mi yaratıldınız ki bütün vaktinizi ona harcıyorsunuz?

Sağlıcakla kalın...