Birden olan, aniden gerçekleşenden çok tedrici oluş, teenni ile yapılış var; hikmet serüveninde cereyan ediyor her şey...

Toprağa düşen tohum aniden yeşermiyor, bir müddet karanlık yerde bekliyor gün yüzüne çıkınca hemen serilip serpilmiyor. Fidan oluyor, gövde yükseliyor, dallar uzayıp yayılıyor, yaprak, çiçek derken meyveli ağaca dönüşüyor.

İnsan da öyle değil mi? Anne rahminde bekleyiş, doğum, emekleme, yürüyüş derken çocukluk; 10-15 yılda eğriyi doğruyu kavrayış ve anlayış...

Şimdi hayat başlıyor...

Yer gök dağın kabul etmediği “emaneti” taşıma zorluğu. Bunun için “emmare nefsi” aşması, “levvâme nefsi” geçmesi, “mülheme nefsi” geride bırakması “mutmainne nefse” ulaşması gerekiyor; bu da ani, defi olmuyor hele dünyalaşmanın ayyuka çıktığı günümüz şartlarında!

Yusuf'un (A.S) emmare nefisten Rabbine sığınması işin önem ve ciddiyetini ortaya koyuyor, mücadelenin büyüklüğünü gösteriyor. O da Mısır'a birden Aziz olmuyor; kuyu, esir pazarı, zindan eleklerinden geçtikten sonra o makama oturuyor, kardeşleri ve ailesine kavuşuyor.

Hakikat ve vuslat arayıcılarına güzel bir örnek “Ahsenül Kasas” Yusuf suresi; dünyada bile güzel bir sonuca erişebileceğini göstermesi bakımından ümit tazeleyici, gayret kamçılayıcı.

Nefis atını dizginleyene hem dünyada hem ahirette sonu gelmez güzellikler var; işin başı niyet ve gayret ve de sabır...

Hikmet akışı okuyacak duruluk ve sadeliğe erişmek; mücadeleyi bırakmamak, bıkmadan usanmadan sürdürmek; evet mutlu son uzak değil...

Kur'an kıssaları böylesi müjdelerle dolu. Tertille okuyan, Allah’ın izni ve tevkifiyle iki dünyasını da imar eder.

Örnek mi?

Kur'an talebeleri.

23 yılda tedrici nazil olan Kur'an'ı her günde okumak ve onun iklimiyle ağaç misali yeşermek duasıyla...