Keşmekeş bir zamanda, kitaplar merkez olsa,
Zaman, mekân ve şahıs, merkezden berî dursa,
Nazarlar şahsa değil, Hakîkate râm olsa,
Elbet inkişâf fazla, İttihâd kolay olur.
  
Üstad, kuru çubuğa, lâyık eder kendini,
Hâsiyetli üzümler, Yed-i Kudretten gelir.
Hissesi bin bir iken, benimseyip de almaz,
“En muhtâc benmişim ki; Allah’ım bana verir”.
 
Nerde varsa Risale, biz; orda ev sâhibi,
Sahiplenir de herkes, olamaz tek; mâlik’i.
Herkes Nur’a muhtaçtır, ulaştırmak gerektir,
Üstadımdan bizlere, ulaşan bir dilektir.

Şahıs merkezli hizmet; şahsa münhasır kalır,
Şahıs gidince baştan; hizmette bocalanır,
Kitap olsa merkezde; bir şevk olur herkesde,
Kitap bakîdir bilir, ve; ayineler, sevilir.
  
Şubeler ayrı/ayrı, amma kaynak hep aynı,
Aynı yerden içeriz; içtiği kabı ayrı,
Bu, ayrılık sebebi; olmamalı bilirim,
Kardeş, kardeşi sever; gayrı, fürûât derim.
 
Birlikte hareketler, berekete vesile,
Hep birlikte çekilir; alî, mukaddes çile,
Bir vurunca gönüller; birlikten kuvvet doğar,
Nur yayılır her yana; ışık zulmeti boğar.
 
Davanın Hâdimleri; başımızın tâcıdır,
Her kes onları sever; her kes de, duacıdır,
Amma; makamı belli, sadece bir hizmetkâr,
Hizmet önde olmalı, yoksa azîmdir  zarar.
 
Binalar taş yığını; kıymeti özündedir,
Kitapları çıkar al; camid-i hazîndedir.
Şenlenir kitaplarla; Dersler ile şenlenir,
Muhabbete vesile; Kırmızı çay demlenir.
 
Çaylar ile demlenip; ince sırlar açılır,
Mütalâlı derslerle; mukaddime geçilir,
Hakîkatin derininden, nur cevheri seçilir ,
Dürus-i Kur’âniye, içtimâmızdır bizim.