Gezi, park, bahçe, orman; bunlar için bahane.
Yeter ki o haram rant, daim aksın şahane.

Binlerce insan ölse, akmaz gözlerinden yaş.
Kaçmaya yol ararlar, bu anda yavaş yavaş.

Şahsi menfaat için binler ağaç keserler.
Kârları azalırsa, çılgın gibi eserler.

Bazı masum insanlar, aldanır koşar saza.
Sonra muhatap olur, biber gibi bir gaza.

Efendiler köşklerden seyreder manzarayı.
Viskiyi yudumlarlar, düşünürken parayı.

Masum polis, masum halk; didişirken meydanda,
Efendiler haz alır, huşu ile seyranda.

Çok derin mahfillerden gelince talimatlar.
Uçaklar hazırlanır, limanda bekler yatlar.

Sonra çekip giderler, arkaya hiç bakmazlar.
İnsanlar kullanılmış, ölmüş; asla takmazlar.

Onlar keyif sürerken, masum analar ağlar.
Dönüp de hiç bakmazlar; kimler, karalar bağlar.

Halktan umut kesenler, devamlı kaşır durur.
Millet oy vermeyince, onlar millete vurur.

Milletin huzuruna hizmet etmek vecibe.
Devlet mecbur kalırsa, başvurmalı te’dibe.

Fikri hezeyan eden, siyasette zarar var.
Edepsizler herkese vermeye kalkar ayar.

Hak arama yolları, evet açık olmalı.
Herkes; hakkı, hukuku meşru yoldan bulmalı.

Küfür, hakaret, yıkım; olur mu hak arama.
Sen kendini bir akla, karışma hiç karama.

Fikre, hukuka saygı, iki taraflı olur.
Böyle olmazsa toplum kargaşada kaybolur.

Küfür et, yak, yık, saldır; karışılmasın sana.
Tüm millete zarar ver, fitne dağıt cihana.

Adaletin elleri yakışırsa yakana,
Ortalığa dehşet saç, söz gelse fiyakana.

Herkes hesap vermese, eksik kalır adalet.
Böyle cemiyetlerde yol bulur her felaket.

Adaletin kılıncı, daim olmalı keskin.
Fakir-zengin, şah-geda, bundan olmalı emin.

Ey masum kardeşlerim, açılsın gözleriniz.
Kan emen zalimleri, haklasın sözleriniz.