Elvedâ dedi Kılıç ayrıldı aramızdan, 
Ne kadar haz almıştık onla yazışmamızdan. 

Mindere davet ettik, giy kıspeti gel dedik, 
Geçmiş eski mâziyi birazcık irdeledik. 

“Otağ kur bize, lâkin, sanma Kırkpınar olur, 
Bâzen bârikalardan çıngar çıkar, nâr olur.” 

“Hâsılı bu fakirde atışmaya mecâl yok, 
Bacakları titriyor, güreşecek hiç hâl yok!” 

“Zannetme susturulduk, yazdık-çizdik yorulduk, 
Heyecanımız söndü; coştuk, taştık durulduk!” (Ekrem Kılıç) 

Böyle deyip bizlere köşesinde kaldılar, 
Mütevazı ve yorgun müstağni davrandılar. 

“Pes deme, saykal vur gel de parlat Kılıcı, 
Hele bir bak kapımızda çok bekliyor alıcı. 

Kılıcına kalkan olam, beraber cenk edelim, 
Yanlışa sapanları doğruya sevk edelim. 

Serin servi gölgesi gözleyip durur bizi, 
Çok zamandır fakirin oradadır dört gözü, 

Fâni ömür geçiyor, söz uçar yazı kalır, 
Biz diyelim sözümüzü işine gelen alır.” (Eyüp Otman) 

Mâziden bir tebessüm hâtıralar yâd ettik, 
Aziz Ekrem ağabeyi sırlayıp da defnettik. 

O Ebced düşürüp de söylemişti vefatı, 
Ancak ölümden sonra fark eyledi ahfadı. 

Üç gün önce yakazada; “Külliyat bitti” dedi, 
Demek ki o gün o; en son sözü söyledi. 

Sevenleri çok imiş koştular her diyardan, 
Herkesin eli değdi, tabutuna sıraylan. 

Hüsn-ü Şehadet etti, cemaatlerin tümü, 
İşte o an çözüldü bilinmezlik düğümü. 

Kulların şehadeti makamını belirler, 
O şehadete göre makam-mevkî verirler. 

Biz senden çok razıyız, hizmetiniz dillerde, 
Ekrem Kılıç’ın ismi; alemdir gönüllerde. 

Dualar ediyoruz ardı-sıra her dâim, 
Rabbim evlâtlarını yolunda kılsın kâim. 

Kapanmasın defteri dâima açık olsun, 
Bu Nurlar okundukça kabrine ışık dolsun. 

Birer Fatiha daha gönderelim ardı sıra, 
Bizlerden beklediği en güzel bir hâtıra.