Emekli olup ilim ve tecrübe ve birikimlerini bir tarafa bırakıp bahçesinde hormonsuz domates ve biber yetiştirenler var.

 Köyüne gidip dede/babadan kalma evini onarıp bahçecilik, seracılık ve hayvancılık yapanlar var.

 Unutulmaya yüz tutmuş elişi ve benzeri el sanatları ile iştigal edenler ve bunların unutulmaması için gayret gösterenler var.

 Veyahut yüksek savaş teknikleri birikim ve tecrübe ve marifetiyle bir köpek alıp sahil boyunda, parklarda gezinti yapan ve köpeğini gezdiren ve bazen de yanlış yola sapan hayvancığa  “evladım bu tarafa bu tarafa” diyerek onu dâhiyane(!) idaresiyle istikamete sevk etmeye çalışanlar var.

 Üstünde kıraathane yazan, ancak birer tembelhane olan, adının dışında çay ve kahve içilip saatlerce domino taşı atılan veya ver kızı al papazı ile sabahtan akşama kadar kahvehanelere çöreklenenler ve kalan az bir ömrünü de orada tüketmeye çalışanlar var.
Ücra bir köşede nargilesini höpürdetenler, günlük gazeteleri habire harmanlayanlar var.
 Saydığımız türden olmayan emekliklerde var.

 Dernek veya vakıf kurup hayır hizmetleri, cami, yurt, okul, sosyal yardımlaşma ve dayanışma yolunda faaliyet gösterenler var.

 Duyguların zevklerin, iştihanın yarı yarıya gittiği bu (55-60) yaştan sonra yatın olsa ne yazar katın olsa ne yazar, villan olsa ne yazar. Allah ömür verirse şurada 20-25 sene daha yaşarsın.

 70 ten sonraki hayattan zaten lezzet almak kabil değil. Burada kalıyor yarı lezzet alacağın 10-15 sene.

 “Gençliğimde gereği gibi hizmet edemedim, ahiretime ciddi çalışamadım. Hata ve günahlarım çok. İmanla ahrete gidip gitmeyeceğim meçhul. Bana ebedi âlemde refakat etmeyen ve edemeyecek şeylerden yüz çevirmeliyim.

 Mal artıracaklarım bakalım arkamdan dua edecekler mi? Zahmeti, hesap vermesi bana, sefası başkasına; bu iş akıl karı değil.

 İşte gençliğini ve emekliliğini nursuz, kısmen faydasız sarf eden kardeşler. Sizin gibi ali ruh taşıyanları dünyanın fani ezvakı daha fazla meşgul etmemeli.

 Yaşlanmaz gözüken nefsimizi manevi zevklere ve hizmetlere meylettirmeye kandırmamız lazım. İkna etmemiz lazım derim.