Herkes ayrı bir âlem, herkesin derdi başka,
Beden ayrı, maraz ayrı, hâller hep başka-başka.

Herkesin yüz hatları, derdinin şiddetinde,
Belde ağrı, kolda ağrı, açıktır yaka bağrı.

Hastalar hallerini, anlatır yakınına,
Teselli bulmak ister, bozulan asabına,

Doktorlarsa çatık kaş, cevap vermez suale,
Onlar hep alışkın da; hasta değil bu hâle.

Az ve öz bilgi ister, çatık kaş, ciddî Tabip.
Hasta ister karşısında, bulsun; bir müşfîk Habip.

İletişimler eksik, muhatap mabeyninde,
Herkeste başka gündem, koşuşturur beyninde.

Ne olurdu sanki; anlaşılıp konuşulsa,
Bu Çarpık gidişe; bir doğru yol bulunsa.

Sevgi başa taç olsa; sevse herkes ötekini,
Ülkeye ait bilse; Bu Gariban kendini.

Hep şekva, hep şikâyet, bulunulan hallerden,
Bir tevekkül, bir şükür, sadır olmaz dillerden.

Derdi vereni bilse, dermanı Ondan diler,
Akan o gözyaşını, gelir de Bir El Siler.

Eller Duaya kalksın, Diller zikrini yapsın,
Hayrı, Şerri, Ondan bilen; başkaları ne yapsın.